اثر تخریب الکتریکی هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی بر علایم قطع مصرف مورفین در موش صحرایی نر وابسته به مورفین

چکیده زمین ه و هدف: هسـته پاراژیگانتوسـلولاریس جانبی (lpgi) در اعـمال مخـتلـفی از قبیل تنـظیم گردش خـون ، رفتار جنسی و درک درد دخالت می نمای د. با توجه به ارتباطات گسترده آن با هسته های دیگر و هم چنین عدم وجود اطلاعات در مورد دخالت آن در بروز علا یم ترک اعتیاد، در این مطالعه اثـر تخریب الکتریکی هسـته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی بر علا ی م ترک مورفین ، مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی از موش های صحرایی n- mari استفاده شد. حیوانات به سه گروه کنترل، شم و تخریب هسته تقسیم شدند. بعـد از اعمال جراحی هسـته پاراژیگانتوسلولاریـس جانبی در مختـصات 5/10 dp= و 6/1 l=± و 8/11 ap= با جریان الکتـریسیته مستقیم sec) 6 (1m a, به طور دو طرفه تخریب گردید. حیوان ه ا یک دوره بهبودی 10 روزه را طی کردند. برای ایجاد وابستگی، مورفین طی چهار روز و هر روز دوبار به ترتیب 25 ، 30 ، 35 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در روز پنچم ابتدا حیوان ه ا 40 میلی گرم بر کیلوگرم مورفین دریافت نمودند. و بعد از نیم ساعت جهت القای سندرم ترک از تزریق هیدروکلرور نالوکسان ب ه مقدار 4 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی به حیوان ه ا استفاده شد. علایم سندرم ترک مانند افتادگی پلک، لرزپاهای جلویی، دندان قروچه، جویدن، لرز بدن، تعداد انزال، روی دوپا ایستادن، grooming و wet dog shakes به مدت نیم ساعت مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد تخریب دوطرفه lpgi تنها باعث کاهش معنی داری در بروز برخی رفتارهای سندرم ترک مانند لرز پاهای جلویی، wet dog shakes و انزال گردید (02/0 p< ) ، اگرچه بقیه علایم سندرم ترک تحت تأثیر تخریب این هسته قرار نگرفتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که هسته پاراژیگانتوسـلولاریس جانبی در بروز بعضی از علایم سندروم ترک دخالت دارد. واژه های کلیدی: تخریب الکتریکی ، پاراژیگانتوسلولاریس ، سندرم ترک، وابستگی به مورفین